Maskara aire librean

Erabiltzailearen aurpegia Oihana Azkorbebeitia Urizar 2020ko ira. 23a, 08:30

Zuen baimenarekin, behingoagatik behintzat kirol kontuak aparte utzi eta maskarari buruz eman nahi nuke iritzia. Badu zentzunik aire librean maskara ipintzeak inguruan inor ez badugu? Bidetxo batean paseatzen gabiltzala, banku batean bakar-bakarrik jesarrita gaudela edo ortu inguruan karretilla garraiatzen gabiltzala? Batez ere zaharrak ikusi ditut halako kasuetan, bero ikaragarriarekin ere bai, batzuk ia ezinean. Derrigorrez ipini behar dugu maskara, segurtasun tartea egon zein ez, eta horixe dioskue telebistatik agintari eta tertuliakide orojakile askok, aire librean ere ipini behar dugula, birusa lau haizetara ez zabaltzeko. Eurek, baina, ez daukate maskara ipinita, segurtasun tartea aitzakia hartuta, jakin arren leku itxietan askoz ere arrisku handiagoa dagoela birusa kutsatzeko. Germen edo birus bakar bat ere ez da airez transmititzen. Ez dute ez hankarik ez hegorik. Bitarteko bat behar dute kutsatzeko: listua, odola… Airea uneoro mugimenduan dagoen fluidoa da eta horrek zaildu egiten du aire librean kutsatzea. Ia ezinezkoa da, partikula mordoa behar delako. Beraz, maskara uneoro eta leku guztietan derrigortzea astakeria itzela da eta ez du ezertarako balio ondoan inor ez badugu. Isuna saihesteko baino ez.

Arnas aparatua babesteko, birikak osasuntsu izateko eta gure defentsak indartzeko, aire garbia arnastu behar dugu, baina beti maskara ipinita bakterio ustelduak baino ez ditugu arnastuko eta arnas aparatua kaltetu egingo dugu. Zelaiari ateak ipintzen gabiltza, eta beste birus eta germenei alfonbra gorria ipintzen. Koronabirusak arnas aparatuan eta biriketan sortzen du infekzioa, eta lehendik ondo arnasten ez badugu, ba, akabo! Gainera, maskara batzuk oso denbora gutxirako balio dute eta arriskutsuagoa dela esango nuke, segurtasun faltsua ematen digutelako, ez benetakoa.

Porrot egiten dutenean, agintariek herria zigortu eta herritarren bizkarrean ipintzen dute karga, euren inkonpetentzia onartu beharrean. Europako neurririk zorrotzenak hartu dituzte Espainian zein Euskal Herrian, baina, hala ere, kontinente zaharreko daturik txarrenak ditugu. Atera kontuak hortik.

ANBOTOKIDE izatea gure komunitatearen parte izatea da, euskararen erabilera sustatzea eta herrigintzaren aktibazioan pausoak ematea.


EGIN ZAITEZ KIDE!