Zikloaren amaiera pandemia betean heldu da, eta orain, euskararen komunitatea are hauskorragoa dela agerian utzi du honek. 11.000tik gora plateru, eta, hala ere, ezin. “Bonberenea, Plateruena, Hale Bedi eta... (Bilboko Kafe Antzokia, Psilocybe, Ttattola, Astra...)” Beuderen melodiagaz Berri Txarrakek euskal kulturgintzaren biriketako batzuk zerrendatu zituen. Ez dira denak, baina horietariko bakoitza da beharrezko. Beude gugan horiek, eta baita beste guztiak ere, herri hau ez itotzeko, arnasarik barik ez geratzeko.
Atzo agurtu ziren plateruak, etorkizuneko egitasmo berrietan parte hartzeko gogoa erakutsita. Eta hor dago gakoa: gogoa, lana eta ekimena. Izan ere, orainik barik ez dago ez iraganik ez gerorik. Plateruenak ondare itzela utziko du Durangon zein Euskal Herrian. Zelan baliatu hori? Zein da urratu beharreko bidea?
Eraikin ederra izango du Durangoko Udalak herritarren esku ipini dezan. Hori gutxi ez, eta kulturgintzarako eta herrigintzarako eredua ere baditugu, Plateruenatik jasoak: herritarra eta profesionala, euskalduna eta kultur anitza, kritikoa eta bizizalea. Euskal kultura bultzatuko duen proiektu berri bati ekiteko aukera hau ezin da alferrik galdu.
Bego kultura, eta bizi bitez gugan Plateruena eta etorriko direnak!
“Ez diamante, ez perla, ez urregorririk. Alegrantzia baino ez dago hoberik”.