Maria Gorosarrik orain dela hilabete batzuk kartzela honen inguruko berbaldia eman zuen San Agustin kultur gunean. Bere birramama kartzela horretan egon zen. Gorosarrik azaldu zuenez, kartzela horretan zeudenak "faxismoak politikoki errepresaliaturiko emakumeak ziren: Errepublikaren bizitza politikoan (mitinetan, manifestazioetan...) edo gerran parte hartu zuten emakumeak zeuden. Gainera, faxismoak delitu berri bi sartu zituen andrentzat: abortua eta proxenetarik bako prostituzio autonomoa (proxenetismoa indarrean ipini zuen-eta, Errepublikak prostituzioa abolitu eta gero). Orduan, mota bi horietako presoak zeuden: politikoak eta sozialak". Bertan egondako emakumeen lekukotzek oso bizi-baldintza gogorrak deskribatu zituzten. "Gizonek ez bezala, andrek ez zeukaten oherik, eta zoruan lo egin behar izaten zuten, pilatuta. Horrenbeste andra zegoen ze, espetxe esan beharrean “emakume biltegi” esaten ziotela eurek. Ziega ikasgelak ziren eta han 40-50 andra edukitzen zituzten. Egun osoan ez zuten ziegatik irteten, mezatara joateko ez bazen, edo Cara al Sol kantatzeko. Hortaz, dutxatzen ere ez zieten uzten", azaldu du Gorosarrik.
Ascensión Badiola historialariak ere emakumeen kartzelen gaia aztertu du. Badiolak dioenez, “Durangoko eta Zornotzako emakumeen kartzelak bereziki gogorrak izan ziren, zuzendaritzak ahaztuta eta utzita izan zituelako”. Zornotzako kartzelaren kasuan, El Carmelo ikastetxea dagoen eraikina izan zen emakumeen kartzela, 1939. eta 1947. urteen artean. Kasu honetan ere, datu gutxi ezagutzen da. "Saturraranekoak, Durangokoak eta Zornotzakoak kategoria bera izan zuten. 1939-1940. urteen artean sorturiko kartzelak izan ziren, emakumeen kartzela zentral lez".