Atzo ematen du, baina gauza garrantzitsu asko jazo dira 2001ean Anboto astekariaren lehen alea kaleratu zenutenetik: Durangaldean, Euskal Herrian eta munduan. Aurreneko esparrukoak dira, bistan denez, zuentzat garrantzitsuenak, bokazio horrekin sortu zenutelako zuen bailaretan dagoen eta komunikabiderik sendoena eta bere funtzioa hobekien betetzen duena. Meritu hori zuena da, Anboto egiten duzuenona eta gustura irakurtzen duzuenona. Anboto bezalako komunikabidea daukaten Euskal Herriko beste zonalde askotan gertatu den legez, milaka herritar jarri dituzue euskaraz normaltasun osoz irakurtzen, gertuko berriak era atseginean eskaini dizkiezue irakurle horiei, eta ondo egindako lan horren ondorioz erreferenteak bihurtu zarete. Zer gehiago behar du komunikabide batek arrakastatsu izateko?
Askotan esan ohi da euskarazko komunikabideen helburu nagusia euskararen erabilera zabaltzea dela. Ez dut ukatuko. Hala da, ezin bestela izan, euskarazkoak direnez gero; baina argi eduki ezazuezuen beren-beregiko zeregina informatzea dela, zuen hartzaileei informazio landua eskaintzea, zuen bailaretan gertatzen denaren berri era profesionalean lantzea. Kazetaritza ona, beste lanbide askotan bezala, profesionaltasunaren eta pasioaren uztardura egokiaren ondorioa da. Bi osagaiak behar ditu, neurri beretsuan, ezinbestez. Segi ezazue beste 20 urtez orain arte bezain fin.
Zorionak, beraz, duda-mudazko garai haietan sortu zenutenoi, eta geroztik proiektua gaur egun daukan sendotasunera ekarri duzuenoi.
