Gezurraren alde

Erabiltzailearen aurpegia Markel Sanchez Zelaia 2025ko urt. 31a, 08:30

1937ko maiatzaren 26an, gerra zibil betean, Errose Bustintzak kronika historikoa idatzi zuen Eguna egunkarian. Kronikak Zumalakarregi generalaren azken egunak kontatzen zituen, zauriturik hil zenekoak. Azaltzen zuen zelan, hil ostean, kide batek bibotearen txatal bat kendu zion hilotzari, eta metalezko kutxa batean gorde, ile kiribil puntatxo hark karlistei borrokarako adorea emango zielakoan liderra galdu eta gero. Kronikak ehun urteko saltoa egin eta bibotearen hondar hura 1937ko Bilbon zegoela esaten zuen, etxe batean gordeta, eta, modu hartan, Zumalakarregi Bilbon zegoela gudariekin.

Errosek idatzitakoa, baina, ez zen inoiz gertatu. Zumalakarregiri ez zioten ez bibote txatalik kendu ez Bilbora eraman. Erabilitako izen eta iturri historikoek, ostera, sinesgarritasuna ematen zioten kontakizunari. Askok usaindu zuten gezurra, eta ulertu zuten helburua. Beste askok gogotsu sinistu zuten.

Orain, gezurraren aroan sartu garela diote. Gezurra esatea ez ei dago ondo, baina kutxa batean dagoen bibote zatiak eman dezakeen adorea ere gezurra da, azken batean. Kontua da gezurrak zein helburu duen, nahasgarria den ala laguntzen duen zerbait ulertarazten.

Gezurrak badaukalako balio etiko eta estetiko bat, agian horrela defendatu daitekeena soilik: gezur batekin.

ANBOTOKIDE izatea gure komunitatearen parte izatea da, euskararen erabilera sustatzea eta herrigintzaren aktibazioan pausoak ematea.


EGIN ZAITEZ KIDE!