Liluraren alde

Erabiltzailearen aurpegia Markel Sanchez Zelaia 2023ko abe. 15a, 08:40

Ez dut sekula oso ondo ulertu Mikel Laboaren Liluraren kontra abestia: Lilurarik ez!/ ez dago itzultzerik/ eguna atean dago/ haize hotza dakar/ ez da izango beste goizerik. Behin bakarrik bizi garela, hark ondo dakien moduan. Interpretatu izan dut abestia 60ko hamarkada amaiera hartan, ideia ustez lilurazkoen alde jendea bizia ematen-eta, pragmatismo baten gorazarrea ez ote zen. Gure sasoiotatik irudikatzeko zaila den kontua, ez baitut jende askorik ikusten liluratuta. Normala da, egoera ez da liluragarria: genozidioa telebistan zuzenean, krisi ekologikoa begi bistan, eskuin muturraren gorakada, lan baldintzen okertzea, muga militarizatuak, eta abar.

Laboaren kantaren berbak Bertolt Brechtenak dira, euskarara ekarritako Gegen Verführung poemakoak. Beste hizkuntzetara, ostera, Sedukzioaren kontra itzuli da: ez gaitzatela limurtu. Ez dakit itzulpenean berbaren hautua ausazkoa izan zen ala ez, baina koadratu zidan denak. Ikusten dut geroz eta jende gehiago seduzitzen dutela ultraeskuinaren zaunkek, kriptozale gihartsuek, kontserbadoreek, streamer misogino zoldatsuek eta norberekeriek. Liluratu, ostera, ez.

Jende asko seduzitu ahal badu ere, zapaltzaile batek ezin du lilurarik eduki. Sedukzioa planifikatu daiteke, artifizialegia da, eroserraza. Lilura beste zerbait da: ideia justuak, irribarrea, mundu berria, begietan distira. Lilura kutsatu egiten diogu elkarri, sedukzio dantza barik, antzerki barik, trikimailu barik. Brechtek, Laboak eta beste hainbatek egin bezala: bizitzaren alde, ustelen kontra, liluraren alde.

ANBOTOKIDE izatea gure komunitatearen parte izatea da, euskararen erabilera sustatzea eta herrigintzaren aktibazioan pausoak ematea.


EGIN ZAITEZ KIDE!