Iruzurrik gabeko laguntzak

Immobilismoa, dena bere horretan uztea, eztabaidarako eta ideiak alderatzeko aukerari muzin egitea… Badirudi jarrera hori delaeuskal politikari gehienen artean nagusitzen dena; izan ere, besoak gurutzatuta geratzea da errazena. Baina garrantzi biziko gai batean bete-betean ez sartzea da hori: gizarte laguntzek benetan beharrizana dutenengana heldu behar dute, iruzurrik gabe.

Hori da Alderdi Popularrak Euskadin izan duen planteamendua, eta, ematen duenez, bat baino gehiago lotsagorritu duena. Ikusi nahi ez duena baino itsu handiagorik ez dagoela esan ohi da, eta hemen dugu horren adbide argi bat. Juan María Aburtok, gaiari dagokion sailburuak, laguntza sistema berriz planteatu behar dela dioen arren, bere alderditik kritika gogorrak heldu dira, ezer ez dela berriro aztertu behar adieraziz; hau da, gauden bezala geratzeko eskatuz.

Nire ustez, guztiz abiapuntu okerra da hori. Estatu quoa mantentzeak esan nahi du desparekotasuna betikotzea baimenduko dugula politikarok, eta herritar batzuek laguntzetara jo zin duten bitartean, lotsa gutxi duten beste batzuek sistemari probetxua aterako diotela. Norberak jakingo du zergatik sartu zen politikaren munduan, baina beste albo batera begiratzea eta eztabaidarako aukera bazter uztea sekula ez dira bat etorri Alderdi Popularraren jarrerarekin. Gauzak aldatzeko adorea behar da; kontrakoa, dagoenarekin etsia hartzea da.

* Erredakzioan itzulia

ANBOTOKIDE izatea gure komunitatearen parte izatea da, euskararen erabilera sustatzea eta herrigintzaren aktibazioan pausoak ematea.


EGIN ZAITEZ KIDE!