Lehiakortasuna

Lehiakortasuna: berba madarikatua, gizarteari gizatasuna kentzen ari zaiona eta kirolera ere heldu dena. Orain aste batzuk Mallabiko kadete batek partidu bat jokatu zuen etxetik kanpora, eta gol kopuru handiz irabazi zuen. Partidu hartan gertaera tamalgarri bat jazo zen. Markagailuan aldea handitzen zihoan heinean, beste taldeko gaztetxoen gurasoak euren semeei agiraka egiten eta iraintzen hasi ziren. Non geratu da garrantzitsuena parte hartzea zela zioen esaera hori?

 

Orain irabazteak bakarrik balio du, bai edo bai, eta edonola. Orain gutxi harro sentitzen ginen Hirugarren Mailako taldearen partiduetara joaten zen ikusle kopuruagatik (150-200 zale artean). Bada, 2013ko abenduko partidu biak oso kiroltasun gutxiko jarrerekin amaitu dira. Gazte eta ume asko zeuden harmailetan. Zer adibide ematen ari gara? Kirol balioak galtzen ari dira edozein preziotan irabazteko obsesioagatik. Lehiakortasuna aldarri hartuta “denak balio du” elkartea ezarri da dagoeneko kirolean, baita zaleengan ere. Areto-futbola, zoritxarrez, ez dago tendentzia horretatik aparte. Araudia joko gogorra eragozteko diseinatuta dagoen arren, egia dena da partidu asko eztabaida eta istiluekin amaitzen direla. Klubeko ordezkariok lan zail eta gogorra dugu aurretik, egoera honi buelta emateko, kontrako korrontean gabiltzalako igeri, gizatasuna galtzen ari den gizartean.

 

* Erredakzioan itzulia 

ANBOTOKIDE izatea gure komunitatearen parte izatea da, euskararen erabilera sustatzea eta herrigintzaren aktibazioan pausoak ematea.


EGIN ZAITEZ KIDE!