ATZERA
Goizean goiz altxatuta,
berdin negu edo uda,
gizonarentzat prestatu
tentuz janari ta ura.
Seme alaben deien zai,
zer gehiago nahi dozu ba?
Jada ahaztuta daukagu
zuk be badozula gura.
Egunero hain presente
dago bizitzan helmuga…
Zama bat askatu eta
beste zama bat heldu da;
senarrantzat bizi zara
zu bizitzean kostura.
Hogei urtegaz ezkondu.
Nork daki hor bazen nahirik?
Umeak eta etxea,
ez zenekien besterik.
Aitona bere airera,
urrun ibiltzen zen handik;
etxeratzean inork ez
zuen aurre egiterik.
Zaila beraz mantentzea
zuk goxotasun alerik.
Hautatuaz jakin nahi dut
ba ote duzun damurik;
hainbeste urtez zaintzen zu
zainduko zaittu(e)nik barik.
Kexaka joan ohi zara
batera eta bestera,
ez da erreza maitatzen
zure berbetako era.
Konplikatutxoa zara,
amama, zu, goitik behera,
baina guk soilik dakigu
istori(o)an amaiera:
bizi dozunaz jabetuz
aldatzen da ikuskera,
ta erraza ez den arren,
noa egia onartzera:
gu ez gina(te)ke hemen ein
ahalko bazenu atzera.
Leire Vargas Nieto
Durangon, 2019ko maiatzaren 10ean
Hitzez eta Ahotsez irakurraldirako sortutako bertsoak