Aurtengo Kimikako Nobel sariak DNAren inguruan egindako ikerketak saritu ditu. Izan ere, saritutako ikertzaileek egiaztatu dute zelulek molekula mailan konpontzen dutela kaltetutako DNA. Horrela, bizirik dauden zelulen funtzionamendua azaldu dute, eta beraz, minbiziaren kontrako tratamenduetan erabil daitezke aurkikuntza zientifiko berriak. Hots, DNAri egunero eragiten diote irradiazioak, erradikal libreek eta minbizia eragiten duten beste substantzia batzuek, baina kanpo eragin horiek gabe ere, DNA molekulak ez dira egonkorrak. Alegia, zelulak zatitzen direnean, DNA kopiatzen da, eta prozesu horretan ere sor daitezke akatsak. DNAren erreplikazioa milioika aldiz gertatzen da egunero gizakien gorputzean, eta zeluletan etengabe kontrolatzen eta konpontzen da prozesu hori, gure material genetikoa zaintzeko.
Tomas Lindahl suediarrak, Paul Modrich estatubatuarrak eta Aziz Sancar turkiarrak dira aurtengo sarituak. Haien aurkikuntza zientifikoak itzelak badira ere, niretzat beste zerbait ere bada nabarmengarria. Hots, Aziz Sancar turkiarra maila ekonomiko baxuko familia batean jaio zen, 1946an. Izan ere, haren gurasoak analfabetoak ziren. Estatu Batuetara joan zen, 1977an, eta geroztik, hantxe bizi da. Emaztearekin batera, Aziz and Gwen Sancar Foundation izeneko erakundea sortu zuen, ikasle turkiarrak laguntzeko.
Sancar-en bizitza erabil daiteke klasista eta arrazista argudio makalak deuseztatzeko. Haren aurkikuntza zientifikoak doilor horietatik bat baino gehiago sendatzeko erabili dira dagoeneko, baina, badakizue, doilor asko ezjakin eta ikasgabeak izan ohi dira.
