Zoritxarrez, txertoen gaia notizia bilakatu da azken egunetan, maiatzaren 28an difteria kasu bat detektatu zutelako Olot-en (Girona). Espainian detektatutako lehen kasua izan da 1987z geroztik. Gaixoa 6 urteko ume bat da, eta hau idatzi dudanean bere egoera larria izan da oraindik. Umearen inguruan, hamar bat lagunengan ere aurkitu dute difteriaren bakterioa, baina horiek ez dute sintomarik adierazi. Zer esanik ere ez, umea txertatu barik dago; sintomarik gabekoak, ordea, txertatuta.
Ume gaixoaren gurasoak damututa ageri dira publikoan. Seguruenik, pentsatu zuten umea ez txertatzea zela aukera hoberena. Hori ez dut zalantzan jarriko. Gurasoek erabakitzen dutenean haien seme-alabak ez txertatzea, balizko albo-ondorioak ekidin nahi dizkiete. Errealitateak erakusten duen lez, hori arrisku altuko erabakia da. Are gehiago, nik esango nuke umeak ez txertatzea erabaki ez-solidarioa dela erabat. Eta hori bada nire iritzia.