"Hemen barruan erlojua entzuten dut" esan eta negarrez hasi zen agure bat, abailduta. Egunean hamaika aldiz errepikatzen zuen non eta norekin hil nahiko zukeen. Bitartean, bizitzak maiz egiten zuen ihes. Eta kafesneak bandejetan hozten, euliak geratu barik ospitaleko geletan, nitrilozko eskuak izerdi hotzez, kremailerak plastiko gardenak ixten, malkoak disimuluz lausotutako betaurrekoen gometan metatzen, etxekoak pantailetan urduri, gau osoan argiren bat piztuta eta beti baten bat lorik egin ezinik. Oraindik jendea asko akordatzen da, oraindik nahigabez; ze uste baino hondoratuago atera gara hemendik.
Eguraldi txarreko gau luzea izan da, eta zer esan, hunkituta nago. Gustura egongo ote zarete gura eta merezi zenuten zeru katoliko, itsasbazter edo sagarrondoen itzaletan. Azken hileetan pasatu denak hemen geratu garenok behartzen gaitu aurrerantzean zerbait berria egitera, gertatutako akatsak berriz errepika ez daitezen.