Gabiltzan bideak harrapatu gaituela idatzi zuen Jose Luis Otamendik “Kapital publikoa” poema liburuan; egiten dugunagatik datorkigula datorkiguna alegia, eta ez alderantziz, edo halako zerbait. Ez dakit iragandako urte bakoitzak balio izan digun egindakotik ikasteko, askok gure aldeko abantaila izan behar luketen arren honezkero edo ez ditugu oroitzen, edo ez zaizkigu inporta.
Lehengoan lagun on batzuekin izandako elkarrizketa datorkit gogora, nola gure belaunaldian galtzen ikusi dugun gure gurasoen kontzientzia kolektiboa. Ze, jarraitzen dugu batzuetan gutasun horretatik hitz egiten, baina norberaren gainesposizio eta erakuskeria nagusitu diren garaiotan, salatu nahi dugun logika beraren biktima bihurtu gara. Eta patuaren kontua eginbeharretatik salbu sentitzeko aitzakia baino ez balitz ere, zer? Jendeak gauza ederrak izorratzen ditu eta horregatik ez dira denak kontatu behar.
Joan den astean herritar bat itzuli zen, urte luzez erbestean izan dena, eta lotsa moduko bat sentitu nuen laga zuen horretatik ezer geratzen ote den pentsatzen hasitakoan, gauzak asko aldatu direlako, eta ez nabil formagatik bakarrik. Kontatuko digu zer topatu duen. Ongi etorri, Pako.