Amets bat

Erabiltzailearen aurpegia Garazi Mugarza 2016ko mai. 20a, 08:30

1931n abestu zuen Txirritak bart ametsetan amona xar bat inguratu da nigana, eta hala jarraitu zuen gero; baju-bajutik galdetu niyon “Ama Euskera al zera?”. Etsita, zahartuta eta nere izkuntza maitatzen duten semiak bixitatzera etorria zen, eta egun nire ametsen batera itzuliko balitz, atseginez entzungo nituzke haren berba zuhurrak.

Ez dakit gure txikitik geu goazen txokora, ala zokoratu egin nahi gaituzten norbaitek hala erabaki duelako. Batzuetan irainduta sentitzen naiz euskalduntasuna kanpora begirako zerbait bilakatu dela iruditzen zaidalako; alegia, turismora zuzenduago dagoela geure baitara baino.

Gorroto adina kultura balute euskara euren intereserako folklorismo gisa erabiltzen dutenek, Euskal Herria Basque Country gisa saldu nahi dutenek -eta gero legearekin ahoa betetzen dutenek Nafarroan Euskal Telebista debekatu eta haur eskola euskaldunen eskaerak atzera bota izana justifikatzeko-, agian desberdina litzateke dena, baina bakoitzak hausnartu beharreko afera da honen aurrean hartu nahi den jarrerarena.

Ama euskarak miñez egon naiz juan dan berrogei eta amabost urtian; nere malkorik ezta legortu ordutik orañ artian aitortu zion malkoz Txirritari duela laurogeita bost urte. Gutako bakoitza amets batean bisitatuko balu, ederra litzateke malkoak zapi banarekin lehortzeko adina maitasun izatea. Egoeraz jabetzeak arduratsuago egin behar gintuzke, baina tamalez justu kontrakoa ari da gertatzen.

ANBOTOKIDE izatea gure komunitatearen parte izatea da, euskararen erabilera sustatzea eta herrigintzaren aktibazioan pausoak ematea.


EGIN ZAITEZ KIDE!