Hasieran, argazkiak ez ziren oso ondo kontsideratuak izan. Pinturak zuen garrantzia, eta pintoreei lagungarri izateko elementu bezala hartzen ziren argazkiak. Egoera honek emakumeak argazkigintzan aritzea ahalbidetu zuen, gizonezkoek ekintza hau bigarren mailakotzat hartzen zutelako. Honi esker, XIX. mende bukaeran eta XX. mende hasieran emakume asko argazkilaritzan aritu ziren.
Aipatzekoak dira Frances Benjamin Johnston, Christina Broom, Sabina Muchart Colboni, Vivian Maier, Dora Maar, Diane Arbus, Germaine Krull, Margaret Bourke White eta, etxera etorrita, Eulalia Abaitua.
Aipagarria da autore hauek guztiek duten antzekotasuna: aurretik gizonezkoek inoiz erakutsi ez zuten errealitate bat erakusten dutela. Argazkilari hauek egunerokotasuna erakusten zuten; ume eta gazteen jolasak, etxeko lanak, marjinatuak, ahaztuak, pertsona zaharrak, etab. Artearen Historia osoan, gizonezkoek errepresentatu dituzten beste gizon erretratatuetik urruti, zaldi-irudi inperialistetatik urruti, errege eta erreginen edo eliz gizonen erretratuetatik urruti, gerra eszena idealizatuetatik urruti. Emakumeak ez dira biluzik agertzen, eta agertzekotan ez dira gorputz perfektuak azaltzen, errealak baizik. Argi dago argazkigintzak mundua emakumeen begietatik nolakoa zen ikusteko aukera eman digula. Urteetan, emakumeek debekatua izan zuten errealitatea errepresentatzea, eta kamera batek eman zien aukera hori. Hori bai, zenbatek ezagutzen zenituzten aipatu ditudan argazkilari handiak? Zuen hausnarketarako uzten dut galdera hau.