Hasteko, zientziaren historiari erreparatuta, Aristotelesetik Einsteinera, argi ikus daiteke ezagutza behin betikoa ez dela. Izan ere, kritika zorrotzari, ideien konfrontazioari eta ebidentzia enpirikoei esker etengabe aldatuz doa. Horregatik, egungo ikerketaren abangoardia guneetan desadostasuna sortzea, arrotza baino, guztiz logikoa da. Halaxe izan beharko litzateke.
Bestalde, zientzia gizakiaren produktu bat da, gure muga arrazional eta existentzial guztiekin. Gainera, ez dezagun ahaztu jarduera zientifikoa testuinguru soziopolitiko konkretu batean gauzatzen dela, bere kontraesan, interes partikular eta hutsune larrien pean.
Hala ere, honek guztiak ez du esan nahi zientzia gizakiak bere ingurua ulertzeko duen tresna ahaltsuena ez denik. Ezin da erlatibismo absolutua besarkatu. Denak ez du balio. Are gehiago, zalantzak ikerketa zientifikoaren eguneroko praktika inguratzen badu ere, ezbaia guztiz beharrezkoa da fundamentalismoa alde batera uzteko, aurkikuntzak absolutuak ez direla gogorarazteko eta ezagutza zientifikoa kritika eta mugimendu etengabean mantentzeko.