Amaitu da egun hori, eta neskatila horrek eta bere familiak parkearen poza bizi behar dute distantzian, merienda egin behar dute gertu, baina inoiz ez parkearen barruan, parke horretan ez baitago berarentzat egokituriko elementurik. Eta ez dago, norbaitek erabaki duelako ez dela errentagarria.
A zer paradoxa! Gizarteratzea errentagarritasunaren arabera baloratzea. Neska hori egun bat gehiago geratzen da gainerakoek ahal dutenaz gozatu ezinik, eta etxera doa, norbaitek desberdin sentitzea eta kanpora joatea nahi duen sentsazioarekin. Badoa aitarekin eta amarekin etxera, beste egun batean kanpoan amaitzera, berarentzat egokitutako zabu batean dibertitzeko aukerarik gabe. Desberdina dela gogorarazi nahi diote.
Orain ireki begiak, neska hori zure alaba da eta azaldu behar diozu bere zabua ez dela garrantzitsua, azaldu behar dizkiozu ekonomiaren legeak. Benetan uste duzu ume baten barrea errentagarritasunarekin neurtu daitekeela?