Baloikada aitari

Erabiltzailearen aurpegia Mikel Aranguren 2014ko urt. 31a, 08:00

Gaurko gizartean, guraso askok seme-alabetan islatzen dituzte beraien frustrazioak, eurak heltzeko gai izan ez diren helmugara heltzea nahi dutelako. Egia esan, seme- alaba norbera baino hobea izatea helburutzat hartzea ez dago gaizki, baina hori behartuta lortu nahi izatea bai. Hori astebururo ikusi daiteke hainbat futbol zelaitan, bere burua entrenatzailetzat hartzen duen gurasorik ez baita falta.

 

Aitaren eta entrenatzailearen irudiak eta jokaerak eragin handia izango dute umeengan, eta jarraibide izango dira beraientzat. Hortaz, aitaren balioen transmisio falta (arerioarekiko, arbitroarekiko zein gainontzeko gurasoekiko errespetu falta) ikusita, semeak berdin jokatuko du. Adibidez, bere taldekoekiko mespretxua jokalari “txarrak” izateagatik, edota nahi beste jokatu ez izanagatik haserrealdiak ikus daitezke, beraiek onenak direla uste dutelako. Ondorioz, umeak direla ahaztu gabe, norberaren semea bere lagunekin gozatzen ikusi beharrean, irabazteko gosea duen ume bat izango dugu, non, noiz eta nola axola gabe. 

Bizitzan dena ongi badoakio, urrun iritsi daiteke umea; baina porrot txikienean, beraien arrakastaren goseagatik eta bere aitaren eragin negatiboagatik, jokalari frustratu bihurtu daiteke eta futbolari gorroto izan diezaioke. 

Azken finean, jokatzen bukatuko duena benetan hori desio zuena izango da, aita, eta ez da horretaz ohartuko semeak baloia pasatu arte. 

ANBOTOKIDE izatea gure komunitatearen parte izatea da, euskararen erabilera sustatzea eta herrigintzaren aktibazioan pausoak ematea.


EGIN ZAITEZ KIDE!