Baina errealitatea bestelakoa da, zeren eta egun horiek igaro eta gero zaharrak berri jarraitzen dugu. Batetik, hizkuntza eskakizunen auziak okerrera egingo du. Konstituzionalera jotzeko bidean omen dago, eta Jaurlaritzak berak ere salatu du afera, oso larria dela esanez; izan ere, sektore publikoan euskara normalizatzeko sistema guztia jar dezake kolokan bide horrek. Bestetik, euskararen inposizioaren “mantra” inoiz baino indartsuago dabil gure inguruan, nahiz eta argi dagoen ez dela egia. Inposatu da erdaldun elebakarrek egiten digutena: 30 euskaldun dauden lekuan erdaldun bakarra izanda ere, gaztelaniaz esplikatzeko exijitu. Eta, tartean, jarraituko dute gure agintariek euskaratik urruti daudenak “seduzitu” behar ditugula esaten. Bada, segi dezagun horrela, aprobetxatu abenduko oasia, gero, urte osoan, gaztelaniari bide eman beharko diogu eta!
Nire aburuz, abendua da euskaldunon hilea. Abenduaren 3an ospatzen da Euskararen Nazioarteko Eguna. Abenduaren zubi luzean antolatzen da Durangoko Azoka. Beraz, abenduaren lehen hamar egunetan aparretan bizi gara euskaldunok: euskarazko ekintzak programatzen dira toki guztietan, euskal kulturgintza dago denon ahotan, irratian eta telebistan euskarak zabaltzen ditu albistegiak, …
ANBOTOKIDE izatea gure komunitatearen parte izatea da, euskararen erabilera sustatzea eta herrigintzaren aktibazioan pausoak ematea.
EGIN ZAITEZ KIDE!
EGIN ZAITEZ KIDE!