Gerora, Mikelek makina bat biaje errebelde egin zuen bere vesparekin. Kofradien asanbladetara joango zen, Gregorio Gorroño, Adolfo Abasolo eta abarrekin egoteko; Julen Kaltzada ikastolen batzarretara lagundu zuen; Rosa Mari Artza Herri Gaztediko topaketetara eraman zuen… Herrigintzako kideak bakarrik ez, lagunak eta Gaztañetzako nobia ere jesarri ei ziren vesparen atzeko partean, gidariari ondo helduta. Bizia zen Mikel.
Urtebete da, iazko Aberri Egunerako gutxi falta zela, Mikel Sopelana Basauri joan zitzaigunetik. Oraindik ere gatx egiten da sinestea, bere hutsunea hain baita handia. Orain ere biajean imajinatzen dut, irribarretsu, askatasun haizeak lagundurik.