Cicely

Erabiltzailearen aurpegia Markel Onaindia Txabarri 2023ko uzt. 21a, 08:44

Egunotan Doctor en Alaska (Northern Exposure) telesaila ikusten nabil, eta ume batek oparia zabaltzen duen eran hasten dut kapitulu bakoitza. Cicely herrixkan ez da gauza handirik gertatzen, baina aldi berean gauza harrigarri piloa jazotzen da. Ohikoa da Cicelyko biztanle maitagarriak ikustea solasaldi existentzialak izaten, sinismen mitologikoak kontatzen, eta gertakari sobrenaturalak ulertzen saiatzen -esaterako, lagun imajinario bat herrian integratzea edo pertsona bat hartz bihurtzea-. Elkar babesten dute eta erabakiak komunitatean hartzen dituzte. Hori gutxi ez eta pertsonaje gehienak literaturzaleak dira; Chris Stevens irrati esatariak poemak, gogoetak eta ametsak zabaltzen ditu uhinetatik.

Ba, kontua da 90eko hamarkadan La2 katean botatzen zutenean ere ikusten nuela telesail hori, gauetan, amarekin eta amamarekin, eta konturatu naizela nire bizitzan eragina izan duela. Ohartu naiz Cicelyko herritarren antza duen jendea gustatzen zaidala, eta posible dela Stevensek zerikusia izatea kazetaritzarekiko dudan pasioan. Seguruenik Doctor en Alaskaren erruz engantxatu nintzen gero Perdidos (Lost) telesailera. Akaso zuetako norbaitek pentsatuko du harrikada galanta dela hau guztia, baina sinestu gura dut bizitzak baduela zeozer magiatik ere, eta harritzen segitu nahi dut. Ez al duzue horrelakorik sentitu telesail bat ikusi ostean?

Uda honetan Cicelyra edo Perdidoseko irla galdura joan gura nuke oporretan. Leku apartatu, magiko eta ederrak biak; Abascal gobernura heltzen bada arineketan joateko modukoak.

ANBOTOKIDE izatea gure komunitatearen parte izatea da, euskararen erabilera sustatzea eta herrigintzaren aktibazioan pausoak ematea.


EGIN ZAITEZ KIDE!