“Gazte gera gazte, ta ez gaude konforme...”. Trankil, ez dut nire gaztetasuna defendatuko, heldu naizela sano onartuta daukat eta jadanik. Kontua da Lourdes Iriondoren abesti hura kantatzen zuen gazte belaunaldiaz gogoeta egin izan dudala azkenaldian, alde batetik, Iurretako Goiuria ikastolaren ikerketan protagonista haietako asko ezagutu ditudalako, eta bestetik, duela egun batzuk Azkorbe hil izanaren notizia irakurri nuelako. Gerediagako kide historikoa, alfabetatze eskolen sustatzailea, Gure Eskuko ekintzailea... “Ez dut ezagutu militantzia bako bizimodurik”, zioen 2017an Anboto-rako izan genuen berbaldi ederrean. Atzerago, bizar luze-luze hura zeramanean, lagunartean kariñoz komentatzen genuen kasik pertsonaje mitologiko baten airea zeukala. Biba zu.
Izan ere, lan miragarriak egin dituzte Azkorberen belaunaldikoek. Garai ilunetan eurek sortu edo aktibatu zituzten Gerediaga, Durangoko Azoka, AEK, ikastolak, UEU, jai batzordeak, EHE, Bertsozale elkartea. Eta izango dira gehiago ere, nik ez dakizkidanak. Gaur egun garena ulertzeko balio duten zutabeak dira denak.
Gutasun berrien inguruan abestu zuten domekan, bertsolaritzaren jai handian. Argi geratu zen aroak aldatu egin direla, dibertsifikatu, eta eskerrak. Orain guri dagokigu zutabeak birkolokatu eta berriak altxatzea. Guri, eta, batez ere, atzetik datozen gazteei. Hori bai, zapaltzen dugun lurra eta eztarritik askatzen dugun kantua aintzat hartuta, eta nondik gatozen ahaztu barik.
