Porrotaren apologia

Erabiltzailearen aurpegia Ihintza Orbegozo Igartua 2020ko mar. 6a, 08:55

Martxoaren 8ak kutsatuta, erretorika berarekin nator ni ere, azken egunotan irakurri, entzun eta ikusi ditudan asko hausnarketarakoak iruditu baitzaizkit. Egia da sumatu dudala –edo sumatu nahi izan dudala– emakume sortzaileak euren lekua hartzen ari direla kulturan, eta etengabe ari direla lanean, pauso txikiak ematen, oraindik egiteko asko badago ere. Bertsolaritzan azken hamarkadetan aurreratu dena eredugarri iruditzen zait, eta beharrezkoa arlo honetan egin den lanketa beste diziplina batzuetara zabaltzea. Asko dira aldatzeko asmotan lanean ari direnak; musika gida morea, adibidez, ezinbesteko erreminta izango zaigu gutxi barru, eta, bide batez, Euskal Herrian zenbat emakume musikari dugun erakutsiz lezio bat emango digu. Horietako batzuk izan dira duela aste batzuk elkartu, eta harremanak sendotu eta lanerako indartsu daudela erakutsi digutenak.

Baina bai, oraindik egiteko asko dago. Bereziki atentzioa eman zidan porrot eta akatsei buruz irakurritakoak, emakume sortzaileek euren lana plazaratzean jasan behar duten epaiaz, perfekzioa ukitu beharraz. Lan eskasak burutzeko eskubidea ere gurea badelako, porrotek egiten baikaituzte lurtar, zergatik gizonezko baten lan kaskar bat ez da hori besterik, eta aldiz, emakume batenak emakumearen beraren ahalmenaz zalantza egitera garamatza?

Esan beharrik ez dago martxoaren 8aren bueltan berdintasunaren inguruko eztabaida eta hausnarketak ugari direla, baina ezin dugu hau astebetera mugatu. Nik neuk ere, artikulu hau udazkenean idatz nezakeen… Asko dugu aldatzeko.

ANBOTOKIDE izatea gure komunitatearen parte izatea da, euskararen erabilera sustatzea eta herrigintzaren aktibazioan pausoak ematea.


EGIN ZAITEZ KIDE!