Horrela kontatu digute Salvamento Maritimo Humanitario elkartekoek. Turkiatik Greziara iristerakoan, pertsona askok mugikorra erakusten dutela. Bai, errefuxiatuek mugikorrak dauzkate, eta batzuek, gainera, mugikor garestiak ere bai. Bidaia hori egiteko aukera izan badute, dirua dutelako da; beste askok ezin izan dute herria utzi. Bidaia egiten "laguntzeko" mafiek lapurreta egiten diete, turistek ferryz 15 eurotan egingo luketen bidaiagatik 1.000 euro kobratzen dizkiete, justu-justu flotatzen duen txalupa baten sartu aurretik.
Auskalo non hasi eta auskalo non amaituko den bidaia bateko zatia da hori, itsasoz Greziara edo Italiara heltzeko egiten dutena. Horregatik dauka garrantzia euren familiarekin kontaktatu ahal izateak; herrian utzitako amari "ondo nago" esan ahal izateko, zu baino arinago bidaia hasi duen lehengusuari ze bide egin duen galdetzeko... Helduleku bat izateko, azken finean. Komunikazioa oso garrantzitsua baita itxaropena mantentzeko.
Chiosen entxufe ilara handi bat egoten dela esan digute, mugikorrak kargatu ahal izateko.
Ez daukat zalantzarik. Gu ere, mugikorra eta kargagailua estu-estu hartuta irtengo ginateke erbestera.