Emakume euskaldun gazteok (horiek baitira nire betaurrekoek dituzten lenteak) jende aurrean aritzeari diogun ikara ez da kasualitatea, kausalitatea baizik. Umetan, egunerokoa hartzen nuen bakoitzean, Mari Errauzkinek begirada eztiz gogorarazten zidan neska zentzuzkoa izan behar nuela, esanekoa, eta ezin nuela jende aurrean eta ordu txikitan bakarrik agertu, eta, hala eginez gero, babes gabe aurkituko nintzela, zapatarik gabe. Gaur egun, betaurrekoak janzten ditudanero galtzen ditut zapatak. Zuri ere, ez al zaizu inoiz gertatu telebista isiotu, egunkaria zabaldu edota mahai inguru batean parte hartu, eta paisaia maskulinoa dela ohartzea? Tradizionalki espazio publikoa gizonezkoek okupatua izan denez, kodea gizonek eraikia izan da, izan kulturala, emozionala, intelektuala… Baina gu ez gara begirada eztiz begira egotekoak. Inork ordezkatu ezin gaituen botere guneetan egoteko prest gaude!
Zutabe honek balio dezala, beraz, emakume euskaldun gazteok ditugun giltzarrapoak askatzeko. Arkatzak dantzan ditugu!