Egun batetik bestera, munduari tontor diferente batetik begiratzen diot. Gauzak ez dira ez politago, ez zatarrago, ez inportanteago, ez hutsalago. Ezberdin, beste barik. Baina besoak eta bizepsak landu ditut, umea besoetan daukadala malabarismoa egiten ikasi dut, eta zartagina uneoro sutan izatearekin bizitzen ikasten ari naiz, besteak beste.
Eta ikuspegi ezberdin horretatik beste beharrizan, gabezia, ahulezia batzuk ikusten dizkiot neure buruari eta inguruan dudan munduari. Herria ere, Durango bera, asko hobetu daitekeela uste dut, tontortxo honetan daukadan ikuspegi honetatik.
Horregatik, gonbidapena egiten dizuet antolatu eta aldarrikapenak egiteko, gauzak eskatzeko. Gutariko asko guraso, osaba, aitite-amama, lagun edo umeren baten zaintzaileak gara, edo izango gara. Eta, hor bai ez dagoela dudarik, gu guztiok ume izan ginen. Ume izan garelako, bagara, eta hortaz, ume eta zaintzaileek badugu zer hobetu, zer aldarrikatu. Gogoa baduzu, irailean ikusiko dugu elkar beharrizanak aztertu eta Durango tontor honek ematen digun ikuspegitik hobetzeko.